Pani Hania już na dworze, kiedy świeże powietrze owiało jej twarz, zaczęła odzyskiwać przytomność... Alina uparła się jednak zawieźć ją do szpitala na badania, bowiem tak długie omdlenie mamy wzbudziło jej niepokój, zwłaszcza, że nigdy do tej pory nie zdarzyła się podobna sytuacja... Krystyna z Wigą troskliwie ułożyły Hanię na tylnym siedzeniu auta Tomasza, Alina zajęła miejsce z przodu, a Tomek niezwłocznie ruszył z miejsca, nie marnując czasu... Tylko Qumcia próbowała jeszcze biegnąć za oddalającym się samochodem, rozczarowana tym, że dla niej zabrakło miejsca, ale szybko zawróciła, widząc ,że jej działanie jest bezcelowe... Krystyna patrzyła zadumana na puste miejsce po samochodzie i próbowała analizować sytuację... - Wracamy do mieszkania Aliny, bo nie będziemy tu tak stały po próżnicy - to mówiąc Wiga zagarnęła zamyśloną Krystynę jednym ramieniem, a drugim niepocieszoną Qumcię i ruszyły z powrotem...
Celina bardzo przejęła się stanem Hani, bo były przecież zżyte, mieszkając po sąsiedzku wiele lat i pomagając sobie w trudnych chwilach... Traktowała ją i Alinę prawie jak rodzinę, bowiem własnej nie posiadała... Rozglądała się za zdjęciem, które wypadło Hani z rąk , doprowadzając wcześniej do utraty przytomności...Józio rzucił się na kolana i teraz we dwójkę przeglądali podłogę, skrawek po skrawku, lecz nigdzie go nie było... Do dwójki tej dołączyła też Kamilencja, chwilowo nie wiedząca co z sobą począć.... I tu rzeczywiście przydała się jej pomoc, bowiem kładąc się prawie na podłodze, zajrzała pod feralną komodę i już po chwili wydobyła zdjęcie , które nie wsunęło się zbyt głęboko... Nowakowa zaraz pokazała je Józiowi, który zdziwiony powiedział - Nic tu nie widzę nadzwyczajnego, nasz redaktor i Zygmunt. -Właśnie, kto to jest Zygmunt? - spojrzała surowo  na Józia... Ten zmieszał się okrutnie, bo chociaż do tej pory nie krył się ze  swoim homoseksualizmem, nawet wtedy ,kiedy miał pewność, że nie jest to akceptowane, tym razem nie wiedział jak wybrnąć z tej sytuacji...Nie miał zielonego pojęcia, jak zareagowałaby Celina na prawdę i chociaż szczery z natury, tym razem powstrzymał się przed jej ujawnieniem, bowiem coraz bardziej zaczęła mu się podobać myśl, że mogliby być razem... Dlatego przezornie rzekł - To mój dawny współlokator z poprzedniego mieszkania, swego czasu nawet się przyjaźniliśmy, ale wyjechał nagle do Brazylii i nasz kontakt się urwał... - Józiowi  udało się nie powiedzieć całej prawdy....
Dziewczyny właśnie wchodziły do środka, kiedy Krystyna zobaczyła jakąś postać, kryjącą się w kącie, nieopodal drzwi wejściowych do mieszkania Celiny i wydała stłumiony okrzyk...Wiga zareagowała natychmiast, pociągając dziewczyny do przedpokoju i zatrzaskując mocno drzwi... - Widziałyście? Czy to nie był ten "Czarny", który wczoraj staranował nas na klatce?- Wiga przyciskała rękę do serca, które kołatało jak oszalałe... Chudy, który słyszał co powiedziała, pomimo sprzeciwu dziewczyn, trzęsących się ze strachu, wyjrzał na korytarz. Zobaczył tylko plecy Piotrusia, który już zbiegał po schodach.... Poznał go po czarnych, kręconych włosach i charakterystycznej, kociej sylwetce. Zaniepokoił się bardzo, bo poczuł się coraz bardziej osaczany , nie mogąc znaleźć logicznego wytłumaczenia dla tych dziwnych wydarzeń, które oplatały go niczym macki jakiegoś monstrum...A tego na biedną głowę Józia było już stanowczo za dużo...

Ostatnio edytowany przez Wiga (2008-03-04 22:53:20)

i wesoła niczym skowronek o poranku, wykonała kilka podskoków jak mała dziewczynka. - Jeszcze nie wiadomo, czy w ogóle odlecą, bo przed chwilą słyszałam komunikat w radiu, że wszystkie loty odwołane z powodu gęstej mgły -  Wiga wpisała się w ten wspaniały nastrój Qumci, której na tę wiadomość oczy rozbłysły jak diamenty... - Ponoć gęsta mgła na lotnisku ma utrzymać się do jutra, więc jest szansa, że cały ten wyjazd zostanie odwołany, bo to  dzisiaj wieczorem mieli robić na Wyspach ten reportaż - dodała, zadowolona, że Qumcia wreszcie "wróciła z dalekiej podróży"... - Nic nie stoi na przeszkodzie, nasza Wielka Moderatorko, abyśmy teraz zajęły się wspólnie rozwiązywaniem tych zagadek, których ostatnio przybywa nam w zastraszającym tempie ... - Wiga spojrzała na nią porozumiewawczo...
Nowakowa, której obecność Qumci powodowała ciągły niepokój, oddała Alinie zdjęcie i pociągnęła Józia za sobą - My już pójdziemy, muszę dokończyć gotowanie obiadu, a pan Józio ma przecież załatwić sprawę na policji, bo to oni opieczętowali jego mieszkanie i chociaż dzisiaj sobota, nie sądzę, aby nic w tej kwestii nie zrobili.... Celina już zamykała drzwi z drugiej strony ,nie zostawiając Józiowi czasu do namysłu...
Właściwie to dobrze, że sobie poszli , bo już sama nie wiem, czy dobrze robimy i czy nie należy ich we wszystko wtajemniczyć - Alina wpatrywała się zamyślona w zdjęcie, które wywołało tyle zamieszania... Krystyna wzięła je do ręki i wnikliwie przyglądała się wysokiemu, przystojnemu mężczyźnie ze zdjęcia, który wyglądał jakby na kogoś czekał, a Tomasz, który stał obok, był tylko zbędnym dodatkiem...
Alina posprzątała filiżanki i wyniosła je do kuchni... - Popatrz! -Krystyna trąciła Wigę - Czy ten facet nie przypomina ci kogoś? Wiga spojrzała na  fotografię
i z wrażenia oparła się o komodę... Qumcia , ciekawa jak zwykle, zajrzała jej przez ramię  i także zdumiała się niepomiernie - Przecież ten facet podobny do Aliny jak rodzony.... - tu urwała i nakryła dłonią usta, jakby bojąc się dokończyć myśl...     Alina właśnie wróciła z kuchni i wyjęła jej zdjęcie z ręki - Co mamę tak zdenerwowało? Wydawało mi się, że poznała tego pana Zygmunta. Czyżby to był jej dawny narzeczony? Czy to ją tak poruszyło? - Alina nie zwróciła uwagi na dziwne zmieszanie dziewczyn i nadal wpatrywała się w zdjęcie....
Pani Celina wyprawiła Józia na komendę, przykręciła kurki gazu, aby obiad wolno się gotował i cały czas rozmyślając o fotografii, która tak wstrząsnęła Hanią, wzięła okulary i tak uzbrojona udała się do jej mieszkania, aby samej zbadać zdjęcie...  Zamykając drzwi do swego mieszkania, usłyszała jakiś szmer, chciała odwrócić głowę, ale nie zdążyła, bowiem spowiła ją ciemność...

Ostatnio edytowany przez Wiga (2008-03-07 13:23:42)

Przerażone dziewczyny, oczekując przynajmniej  kataklizmu, jak dzika horda wybiegły na korytarz...Obrazek jaki zastały, w niczym jednak go nie przypominał...Alina bowiem siedziała na ostatnim stopniu schodów przechodzących w podest, trzymając się za biodro i wydając z siebie gardłowe wrzaski, patrzyła na nie z wielkim wyrzutem w oczach... - Pomóżcie, co tak stoicie jak mumie! Na pewno wszystkie kości mam połamane. Dziewczyny chwilowo stały zdezorientowane, nie rozumiejąc o czym ona mówi... Co ci się stało? - wyjąkała Qumcia. -Nie widzicie, że spadłam ze schodów?- jej wyrzut osiągnął apogeum. - Czy ty nie miałaś nic do roboty, żeby tak się potłuc? -Krystyna gderając podawała rękę Alinie i próbowała przywrócić jej pionową postawę. Wspólnymi siłami, bo Wiga z Qumcią włączyły się do pomocy, jakoś im się to udało. - Eeee... Nie jest tak źle - Wiga oglądała Alinę ze wszystkich stron. - Skończy się na paru siniakach...Podtrzymując ją delikatnie, wprowadziły na górny podest i zmierzały do mieszkania, kiedy drzwi sąsiadki otwarły się gwałtownie i "Czarny" roztrącając gromadkę, rzucił się do szaleńczej ucieczki, zbiegając po schodach jak strzała. Na szczęście tym razem  nie zostały poturbowane, tylko strach chwycił je za gardła... - Matko kochana, czy on się dwoi, bo ciągle jest tu obecny - Wiga swoim zwyczajem trzymała się za serce...
Wtem w otwartych drzwiach pojawiła się marchewkowa głowa Pani Celiny, a potem cała jej postać , która lekko chwiejąc się na nogach wyszła na zewnątrz...
- Ogłuszył mnie drań, kiedy wychodziłam, a potem wciągnął do mieszkania - poprawiła potargane włosy. -Na szczęście zaraz się ocknęłam i udając nieprzytomną, obserwowałam jak plądruje mi mieszkanie, łachudra - Celina nie posiadała się z oburzenia. - Czegoś szukał, powywalał mi wszystkie szuflady, nie zdążył ruszyć tylko tej, w której chowam wszystkie dokumenty...   Spłoszył go ten wrzask na klatce i uciekł zbój niezdarny... Muszę zapytać o niego pana Józia, bo od początku wokół niego się plącze... - Celina zauważyła zbolałą minę Aliny i spojrzała wystraszona - Czy tobie też coś zrobił, moje dziecko?
Alinę wzruszyła jej troska, bo ostatnie wypadki, a szczególnie pobyt mamy w szpitalu , tajemniczy mężczyzna ze zdjęcia z dalekiej Brazylii i bolesny upadek ze schodów, poważnie naruszył jej system nerwowy. Zalała się łzami i rzuciła się w ramiona Celiny, która tuliła ją jak małą dziewczynkę...
Kiedy tak stały ( Qumcia , Wiga i Krystyna też już pociągały nosami), usłyszały jakieś głosy dochodzące z półpiętra. Już po chwili ujrzały dwóch panów w średnim wieku, którzy kłócąc się zajadle, wchodzili po schodach...Pierwszy szedł Przybylik, odwracając się i pukając w czoło, próbował przekonać do swoich racji naburmuszonego Miecugowa, który zachowując bezpieczny dystans...

Ostatnio edytowany przez Wiga (2008-06-02 18:33:04)

-Co też paniusia robi ? Chce mnie udusić, czy co? -Nowakowej dopiero teraz, kiedy panowie zniknęli, udało się wyswobodzić z żelaznego chwytu Krystyny....  - O co się paniusi rozchodzi, czy ja miałabym coś wypaplać? - Celina kipiała złością - Nie zdążyłam się zapytać redaktorów, czemu u mnie szukali pana Józia i jaki mieli do niego interes - czerwona na twarzy łapała oddech...- A tak, czekaj tatka latka, kto wie, kiedy ich zobaczymy - popatrzyła wściekła na dziewczyny i obrażona poszła do siebie, trzasnąwszy przy tym demonstracyjnie drzwiami.... Spojrzały po sobie spłoszone, bo rzeczywiście, trzymanie Celiny na dystans mijało się z celem. Pomijając jej wścibstwo (zawsze w imię wyższych celów i niesprecyzowanej misji), bezbłędnie wyciągała wnioski, kojarzyła fakty i mogła być bardzo przydatna, zwłaszcza, że ostatnie wypadki toczyły się wokół niej i Józia... Wróciły już do mieszkania i próbowały teraz razem analizować sytuację...
- Swoją drogą, Celina ma rację - Qumcia już poważnie włączyła się do gry. - Zakładając, że to panowie znaleźli  kopertę Tomka, którą następnie zgubili w parku i znali adres Józia, dlaczego przyszli właśnie tutaj, a nie do drugiej klatki? Może znaleźli jakieś zapiski na biurku Tomasza, bo lubi rozsiewać rozmaite karteluszki i coś skojarzywszy, zaszli do nas - Qumcia rozważała tę hipotezę.... - Park! - Alina puknęła się w czoło - Zupełnie zapomniałyśmy, że Aga z Saską czekają na nas, o ile jeszcze czekają - spojrzała zdenerwowana na zegarek, który pokazywał dwunastą trzydzieści....
Celina, której złość szybko minęła, przypomniała sobie, że zamierzała zbadać zdjęcie, które tak wstrząsnęło Hanią. Wygasiła kuchenkę ,chociaż obiad był jeszcze niegotowy  i poszła do mieszkania Aliny z postanowieniem dogłębnego zajęcia się minionymi wypadkami, bo niejasności , nawet jak dla niej , namnożyło się zbyt wiele. Przeczuwała, że Józio prędko nie wróci, dlatego dysponując czasem, postanowiła przycisnąć dziewczyny, które, jak zauważyła, próbowały coś przed nią ukrywać...

Ostatnio edytowany przez Wiga (2008-06-02 18:34:34)

-Matko jedyna, czy słyszałyście to samo co ja? - Wiga nie mogła z przejęcia tchu złapać. - Czyżby oni nie skojarzyli, że chodzi o to feralne mieszkanie Józia, gdzie był wybuch? - na policzki wystąpiły jej teraz krwiste rumieńce. - Czy wiecie czym grozi takie włamanie do opieczętowanego mieszkania? Józia ani śladu, nie wiadomo, czy coś załatwił na policji. A jeśli panowie wrócą jeszcze dzisiaj ?- podekscytowana kontynuowała wywód.  - Wtedy kryminał pewny - zakończyła konkluzją, po której zapadła śmiertelna cisza....
Nowakowa nie byłaby sobą, gdyby całe to zajście umknęło jej uwadze. Zdążyła podsłuchać najważniejszą część rozmowy obu panów i ciekawość jej sięgnęła zenitu... - Ha!- rzekła głośno - Ładnych rzeczy ja się dowiaduję. Panowie z telewizji chcą przeszukać mieszkanie pana Józia pod jego nieobecność, w poszukiwaniu jakiejś drogocennej koperty. A może to ta, o której wspominał Pan Tomasz i która mu zaginęła ? (Nic przecież nie wiedziała o zamianie kopert i poznaniu treści jej miłosnego listu przez Józia i dziewczyny) Czy to się godzi osobom publicznym?- jej oburzenie było prawdziwe. - W takim razie proszę bardzo, pierwsza dzwonię na policję - tu demonstracyjnie odwróciła się i zaczęła wspinać się po schodach, zmierzając do mieszkania... -Nie! - krzyknęła Alina, która zdawała sobie sprawę, że nie rzuca ona słów na wiatr. - Policja w tym momencie jest ostatnią instytucją, do której należy się zwracać. Niech pani tego nie robi- spojrzała przymilnie. - Wszystko pani wyjaśnimy , chociaż nasze informacje mogą wnieść bardzo niewiele, bo same nic nie rozumiemy z tych wydarzeń. Tylko później, bo jesteśmy umówione...I chcąc jeszcze bardziej  ją udobruchać, podała jej klucze do mieszkania mówiąc - Jeśli ma pani chwilkę czasu, proszę posiedzieć trochę u nas, ponieważ umówiłam się z lekarzem mamy, że gdyby coś się zmieniło, będzie dzwonić na domowy numer, bo komórkę mam popsutą . Pani Celina już poczuła się potrzebna i doceniona. Zadowoliła się  niekompletnym wyjaśnieniem Aliny , odpuściła chwilowo sprawę z policją, przyjęła klucze  i udobruchana powiedziała - Leć , leć moje dziecko, o nic się nie martw, ja wszystkiego dopilnuję... Dziewczyny błyskawicznie opuściły budynek, a Celina  poszła do mieszkania Hani... W pokoju od razu rzuciło jej się w oczy zdjęcie, które narobiło tyle zamieszania...Sięgnęła do kieszeni fartuszka, wydobyła okulary i dopiero teraz lepiej przyjrzała się osobom, które były na nim uwiecznione...Skupiła się na tajemniczym Zygmuncie , który był znajomym Józia i zaraz zauważyła , że z pewnością już kiedyś go widziała... Ta pewność o tyle była uzasadniona, że pamięć do twarzy miała znakomitą i sama o sobie czasem myślała, iż gdyby zaszła taka potrzeba, na podstawie jej opisu, można by sporządzić czyjś portret pamięciowy ,nie odbiegający właściwie od oryginału... Jeszcze chwilę myślała intensywnie i przypomniała sobie, że widziała go kilka razy, jak kręcił się wokół bloku, wysiadywał w niewielkim, pobliskim parku, kiedy tam spacerowała. Miała wtedy wrażenie, jakby chciał ją o coś zapytać, tylko zabrakło mu śmiałości...To  wszystko działo się kilka miesięcy temu...

Ostatnio edytowany przez Wiga (2008-04-13 15:20:45)

-Aha! Znowu się zaczyna- mruknęła Wiga pod nosem, pełna najgorszych przeczuć, pomna wczorajszego dnia, który był najdziwniejszym dniem, jaki przeżyła w swoim życiu. -Hola, hola moje panie! - rzekła już całkiem głośno. - Jak zamierzacie to zrobić? Przecież panowie dziennikarze ani słowem nie wspomnieli, której to nocy chcą  dokonać tego "przestępczego czynu" - studziła rozpalone głowy.  - Ty wszystko tak racjonalizujesz - mruknęła  Qumcia.  - To będzie z pewnością dzisiejszej nocy , ja wam to mówię.To ich pojawienie się teraz, to zwykły rekonesans przed nocnym działaniem - zakończyła z mocą.
Właśnie wychodziły z alejki, kiedy Qumcia, która szła jako pierwsza, stanęła nagle i zaczęła wymachiwać rekami, dając jakieś znaki  dziewczynom, by następnie wycofać się i skryć za rozłożysty krzew ... Zdezorientowane, zrobiły to samo, kucając i depcząc sobie po nogach...
Alejka przechodziła w chodnik, którym to powoli szło dwóch mężczyzn...Jednym z nich był bez wątpienia Józio.  Drugi to jakiś młody mężczyzna, który słuchając rozgorączkowanego Józia przystanął zamyślony na wprost krzewu, zza którego na jego widok wydobył się przytłumiony jęk... - Ciiiiii - syknęła  Krystyna, uciszając tym samym Alinę z Qumcią, bo to one nie mogły powstrzymać się od wyrażenia swych emocji na widok towarzysza Józia. Ten ostatni zakończył swoją wypowiedź słowami - To pokrótce byłoby wszystko, co w tej sprawie wiem, panie komisarzu....Teraz obaj stali na wysokości krzewu, jakby dając dziewczynom możność oglądania siebie i słuchania tego co mówią... Młody mężczyzna, nazwany przez Józia komisarzem stał przez chwilę milcząc...
- Jasny gwint - zdołała wyszeptać tym razem Wiga. - Nie wiedziałam, że policjanci są tacy przystojni... - Jak młody bóg... - wystękała tylko Alina, spoglądając ze zdumieniem na Qumcię, która kucając, dokonywała iście szalonych wygibasów, próbując poprawiać makijaż i fryzurę , korzystając przy tym z całego arsenału kosmetyków, wydobytych z przepastnej torebki... Komisarz, który towarzyszył Józiowi, był wysokim chłopcem, bo na wprawne oko Krystyny, jego wiek to  góra 28 lat...Zgrabna, wysportowana sylwetka, przenikliwe, niebieskie oczy, okolone ciemnymi, gęstymi firankami rzęs, takież brwi, lekko uniesione , prosty, zgrabny nos, zdecydowany podbródek i naturalnie jasne, gęste włosy, zaczesane  do góry, upodabniały go do Jamesa Deana w "Buntowniku bez powodu"...
Komisarz ocknął się z zamyślenia i powiedział - Wie pan, do mieszkania może pan wrócić najwcześniej w poniedziałek. I tak ma pan szczęście, że dzisiaj zastał mnie na komendzie, bo wpadłem tam tylko na chwilę, żeby zabrać do domu materiały dotyczące właśnie tej sprawy... Z pozoru prosta, zaintrygowała mnie bardzo, dlatego postanowiłem posiedzieć nad nią w domu przez weekend. Dopóki mieszkam sam, to mogę sobie na to pozwolić - mrugnął porozumiewawczo. - To może pójdziemy już porozmawiać z paniami, bo długą ich listę pan mi wymienił. Trochę obawiam się, że mogę nie dać rady tylu kobietom - uśmiechnął się, odsłaniając oszałamiającą biel zębów i kierując się w stronę bloku Aliny...
Dziewczyny podekscytowane odczekały chwilę, aż zniknęli za rogiem... - To co my teraz zrobimy? Józio wszystko wypaplał pięknisiowi, dlatego trzeba ustalić jakiś plan - Krystyna gotowa już była do działania... - Wracamy do Aliny, bo on będzie tam na nas czekać - Qumcia zarumieniona obciągała i tak już obcisłą kurteczkę, wypinając piersi... - My nic na ten temat oficjalnie nie wiemy, zapomniałaś? - Krystyna była bezlitosna, bowiem zaniepokoiło ją jej nadmierne pobudzenie... - Ponadto komisarz także jest tu "po godzinach", dlatego możemy śmiało poczekać, aż mu się znudzi i pójdzie sobie do domu... - Matko, przecież u mnie w domu jest teraz Celina, kto wie co ona mu nagada! - zreflektowała się Alina. - Lepiej wracajmy natychmiast!
Jakby było mało tego wszystkiego (dziewczyny nadal stały za krzakiem), chodnikiem , prawie biegnąc, mignął im Tomasz, który ciągnął za rękę Kamilencję, będącą trochę z tyłu i próbującą dotrzymać mu kroku...

Ostatnio edytowany przez Wiga (2008-04-15 16:16:09)

Alina pierwsza przyczaiła się za dużym słupem ogłoszeniowym, znajdującym się w pobliżu owej kamienicy, dając znaki dziewczynom, aby czym prędzej uczyniły to samo... - Czy ten "Czarny" szaleju się najadł, czy co? Przecież widać go jak na dłoni, a jemu wydaje się, że skrada się niczym słynny"szpieg z krainy deszczowców" - Wiga była ewidentnie zniesmaczona. - To jakiś amator w tym fachu . Może jeszcze nie doszedł do siebie po wczorajszej libacji, zaprawionej podejrzanymi środkami, bo Józio był urżnięty przecież w "trupa" i odstawia tu, nomen omen, "czarny charakter", niedojda przebrzydły - dodała pogardliwie , zamierzając  użyć bardziej obraźliwych epitetów, bo doznała przez niego kolejnej palpitacji serca... Krystyna, gestem nakazującym milczenie, przerwała jej gderanie , włączyła dyktafon i skierowała go w stronę stojącej nieopodal, tyłem do dziewczyn,  pary, która to prowadziła osobliwy dialog - Ja to ci wyjmę, bo  nie dasz rady - To był Tomasz... - Sama to zrobię, tylko musisz potrzymać mi to - Kamilencja wciskała mu coś do ręki, odchylając lekko głowę do tyłu... - Pozwól jednak, że Ci pomogę - Tomek wykonując delikatne ruchy ręką, manipulował przy jej twarzy, stojąc niebezpiecznie blisko i opierając się nieomal o jej kształtną pierś, aż przyparł ją do muru....Dziewczyny jak zahipnotyzowane wpatrywały się w ten obrazek, nie zauważając zupełnie reakcji Qumci, która czerwieniejąc na twarzy, próbowała łapać oddech.... Pierwsza opamiętała się Krystyna i wprawnym ruchem , żelaznym uściskiem, uniemożliwiła jej dekonspirację, bo już tylko sekundy brakowało, aby Qumcia eksplodowała.... Tomaszowi tym czasem udało się wyjąć paproch, który wpadł Kamilencji do oka. Upewniwszy się, że nic poważnego się nie stało, ponownie pociągnął ją za rekę - Lepiej się pośpieszmy. Muszę to natychmiast sprawdzić, bo to jedyna hipoteza jaka nasunęła mi się w sprawie  zamiany tej nieszczęsnej przesyłki. Mam nadzieję, że zastaniemy w domu tę starszą panią - oddalił się galopem, niezmiennie pociągając za sobą Kamilencję i kierując się już ewidentnie do bloku Aliny....Za nimi jak czarna pantera wystrzeliła postać "Czarnego"...
Pppuuśśćć! - zdołała wycharczeć Qumcia i  wyrwała  się z uścisku Krystyny... - Spoko, co innego mamy teraz na głowie - rzekła ugodowo, wprawiając tym w osłupienie dziewczyny i poprawiając włosy charakterystycznym ruchem gwiazdy filmowej, dodała - Musimy wracać do Aliny. I jeszcze jedno. O diamentach komisarz nie ma prawa się od nas dowiedzieć. Niech sam na to wpadnie, jeśli potrafi . Pozwolimy mu się wykazać - zakończyła z szatańskim błyskiem w oku, pospiesznie kierując się za znikającą parą... - Oho ! Coś się święci! - rzekła filozoficznie Wiga -  Zmiana frontu. Wiadomo, przystojny komisarz - dodała, mrugając do dziewczyn. - Ciekawe, jak się nazywa? - wyrwało się Alinie. - Czekaj! - zawołała jeszcze za Qumcią - A co z zasadzką!  Tego Qumcia już nie słyszała, bowiem niemal sprintem , cudem nie łamiąc przy tym nóg, zdołała już dobiec do drzwi wejściowych bloku Aliny...

Ostatnio edytowany przez Wiga (2008-04-18 13:59:28)