Pani Hania głosem nie znoszącym sprzeciwu i niesubordynacji, zażądała zachowania spokoju oraz ładu podczas tego specyficznego zebrania. Znana ze swych zdolności organizacyjnych, wyznaczyła każdemu miejsce spoczynku. Bezwarunkowo trzymając się przy tym względów bezpieczeństwa, toteż Qumcie ulokowała w bezpiecznej odległości od
Józia i Celiny, przy czym nieszczęśnika Józia wystawiła niemalże na balkon, chroniąc tym samym nazdrza zgromadzonych... -Może herbatki ? -zaoferowała. Wszyscy jednogłośnie z oferty skorzystali. Pani Hania wykazała sie dostateczną siłą oddziaływania, wobec tego nikt nie odwazył się ruszyć  z miejsca.
Celina regularnie skrzyła ku Qumci zabójczym spojrzeniem, a ulokowane obok siebie dziewczęta trwały w zadumie, zaciekle rozważając, jak tez wybrnąc z tej niewygodnej sytuacji? Jak skutecznie spławić nadmiar towarzystwa, zachowując przy tym w najgłębszej tajemnicy zawartość (aktualnie niebywale wartościowej) torby? ... Zważywszy na  przeszywający wzrok Józia, miały przed sobą nie lada wyzwanie... Kolejną palącą kwestią była niewątpliwie, budząca emocje koperta... Wszystkie odczuwały tę samą, niepohamowaną, wewnętrzną potrzebę, dorwania się do jej enigmatycznej zawartosci...
Wtem, ze swego siedziska energicznie zerwała się nieposkromiona Qumcia -Najmilsi! Musimy  natychmiastowo ubarwić sobie to mordercze, nocne posiedzenie! Polece po jakies napoje wspomagające, do całodobowego na rogu -przedstawiła swą ofertę, dyskretnie puszczając do dziewczyn oczko...  Alina i Wiga momentalnie załapały motyw, posyłając jej spojrzenie pełne aprobaty. Kreatywna Qumcia bowiem, wpadła na, jakże genialny w swej prostocie pomysł! Wszak ululany Józio wyśpiewa im wszystko jak skowronek, nie wspominając juz  o elemencie unieszkodliwienia jego kościstej, nadmiernie bysyrej adoratorki...
Józio słysząc ofertę Qumci, niemal spadł z krzesła, reflektując nader żywiołowo -Dobrze prawisz mordosz ty moja! Musimy se zatankować! -wypalił, trzęsąc się cały z ekscytacji, posyłając Qumci gorące całuski...
Qumcia wystrzeliła jak z procy, błyskawicznie dokonała zamierzonego zakupu, po czym udała się w droge powrotną. Mniej więcej w połowie trasy skostniała.....
Jej pięknym oczom objawiła się nadciągająca z naprzeciwka Kamila, a u jej boku kroczył ( o zgrozo!) redaktor Sianecki...(!) Obydwoje, ze względu na sprzyjające warunki atmosferyczne, jak i nekającą ich bezsenność, zafundowali sobie mały spacerek...
Qumcia doznała paraliżu...... W wyniku czego, wypełniona szlachetnym trunkiem butelka, opatrzona nie mniej szlachetną nazwą ''Torreador'', huknęła o ziemię, jej zawartość  przyozdobiła sparalizowaną niewiastę, rozpryskując na całej jej powierzchni czerwoniste plamy, tworząc wokół wyrazistą kałużę.... W rękach natomiast nadal czule ściskała pozostałe trzy butelki...
Kamila i Tomasz poruszeni hukiem, natychmiast do niej podbiegli. Tomek widząc bogaty asortyment Qumci, strzelił ironiczny uśmiech - Odlatuje pani na Filipiny...? -zapytał dowcipnie.
Qumcia zbaraniała do tego stopnia, że nie wiedziała już, czy najpierw wydłubać Kamili oczy, czy też może odpowiedziec coś Tomaszowi. Niepokojąco zsiniała na twarzy, doznała histerycznego, nerwicowego ataku śmiechu - Jaa...zasadniczo...niosę tutaj proszę Pana kompot wiśniowy, receptury mojej babuni Adelajdy....aczkolwiek proszę Pana, jedna z butelek uległa rozbryzganiu.... -wyjęczała, skręcając się wpół. -Doprawdy...? -odparł Tomasz, nie mogąc powstrzymać uroczego rechotu.
Qumcia świadoma totalnej kompromitacji, zdązyła jeszcze równie dyskretnie, co boleśnie dźgnąć Kamile obcasem w kostke, po czym oddaliła sie pospiesznie....
W ogromie swej goryczy, zaczeła śmiało pociągać zawartość jednej z flaszek, aż...wlała w siebie całą zawartość, wytrawnego ''Mózgotrzepa''.....
Odczuwając ogromną emocjonalną pustkę, wlokła smętnie nogami po schodach -Do jasnej ciasnej! Dla...dla...dla...szego go zawłaszczyłaś, nie...nie...nie...moralna jaszczurzyco... no dlaszego...? Jeszcze cię kwoko o...o...o...bezwładnie! Zo....zo...zo...baczysz...! -majaczyła, zataczając się to w prawo, to w lewo.......

Ostatnio edytowany przez ALINA (2008-01-31 16:32:11)

Alina i Wiga, nie miały pojęcia, co też wstrząsnęło nimi bardziej... sama obecność Tomasza, w tym jakże nietypowym miejscu, o równie nietypowej porze, czy może Kamila u jego boku... Pomijając juz kwestię poległej na wycieraczce Qumci. - Ta biedaczyna zalała się w trupa -Kamila jako pierwsza przerwała nieznośne milczenie, wskazując palcem na ową poległą. Następnie przedstawiła zgromadzonym ogólnikowy zarys wydarzeń, rozpoczynając relację od nieszczęśliwie stłuczonego, wytrawnego ''Torreadora''. Dziewczyny trwały w otumanieniu, patrząc na przemiennie na nią i Tomka, tępym oraz pytającym wzrokiem...
Nadszedł wreszcie ten czas, kiedy to cierpliwośc Józia definitywnie oraz kategorycznie dobiegła końca. Bezceremonialnie przelazł nad uwaloną niewiastą i dopadł jednego z doniesionych przez nia szlachetnych trunków. Trząsł się przy tym nieprzeciętnie, oblizując niehigienicznie wargi, a podczas zaspokajania pragnienia wydawał z siebie donośne jęki rozkoszy...
Następnie do akcji bezpardonowo wkroczyła Nowakowa, zauważywszy, że ma przyjemność z panem z telewizora, nie mogła nie przedstawic mu swych wyrazistych poglądów. Kwestie polityczne rozbudzały w kobiecinie dziką bestię...
Wprawnym ruchem poprawiła fryzurę, po czym przystąpiła do ataku -Drogi panie redaktorze! Wiesz pan co, od dwóch lat do was dzwonię, dzwonię i dodzwonić za cholere się nie mogę! Chciałam ustosunkować się do aspektu drobiarskiego. Otóż ptactwu mówię stanowcze NIE! Jako wyzyskiwana emerytka, jak i istotny element społeczeństwa obywatelskiego, wyrażam stanowczy, obywatelski sprzeciw rozprzestrzenianiu się ptasiej zarazy! Kaczęta rozgrabiły majątek narodowy Najjaśniejszej Rzeczpospolitej! Jak bym ich tak panie wzięła, to bym ich z tych piórek wykastrowała! Złodziejskie nasienie! Zapluta ferajna! Pieruny siarczyste!..... -grzmiała z zaciśniętymi pięściami, z coraz większym natężeniem agresji, brzmiąc przy tym coraz piskliwiej. Przytłoczony Tomasz, przysłuchiwał się owym zywiołowym utyskiwaniom, z podziwu godną cierpliwością. Trwając w głębokim milczeniu, kurtuazyjnie przytakiwał.
W pewnym momencie Nowakowa pchnięta impulsem, otworzyła drzwi swego mieszkania i wręcz wepchnęła skołowanego Tomka do środka. Nie mogła nie wykorzystać obecności pana redaktora i nie przedstawić mu naocznych dowodów nieludzkiego wyzysku. Na stół wysypała całą zawartość szuflady z korespondencją oraz najrozmaitrzymi papierami, po czym rozpoczęła prezentację haniebnie wysokich rachunków, wyciągów i wszelakiej dokumentacji. Tomasz nieuważnie połozył na stół znalezioną przed momentem kopertę, a następnie rozpoczął przymusowy ogląd stosu makulatury....
Tymczasem dziewczyny, wykorzystując chwilową jego nieobecność, dorwały gwałtownie Kamilę, z zamiarem poruszenia nie cierpiącej zwłoki kwestii -Co robiliście razem? - zapytała bez ogródek Alina. -O tej porze...? -dorzuciła surowo Wiga.
Kamila uśmiechnęła się szeroko -Po prostu...chyba się zaprzyjaźniliśmy... - dziewczyny zgodnie poczuły  charakterystyczne ukłucie w dołku. -Wiesz, dawno szczerze nie rozmawiałyśmy. Zbyt dawno... -stwierdziła Alina. -Koniecznie musimy spotkac się w pełnym składzie. Jutro w południe jesteśmy umówione z Krystyną, Agą i Saską w pobliskim parku. Dołącz do nas. Wtajemniczymy cię w kilka wielce interesujących spraw -zaproponowała Wiga. Kamila niezwykle chętnie przystała na propozycję.
Kiedy donośne wywody, egzaltowanej starszej pani ostatecznie dobiegły końca i puściła Tomasza wolno, on, z powodu  skrajnego wycieńczenia, jak i przesytu danych, zgarnął nieopatrznie ze stołu jedną z należących do niej kopert, umieszczając ją w kieszeni kurtki. Natomiast jego własność zaginęła w stercie makulatury i zniknęła w odchłani szuflady Nowakowej....

Ostatnio edytowany przez ALINA (2008-02-03 16:26:32)

-Jaką mam gwarancję, że to pan? -zapytał podejrzliwie Tomasz, mechanicznie cofając rękę z kopertą. -No...ja zasadniczo jestem pewien, że to ja... - orzekł dumnie Józio, z niejaką pretensją w głosie. Następnie usłuznie wylegitymował się dociekliwemu panu, okazując mu dowód tożsamości, z którym to przenigdy się nie rozstawał. Tomasz dokonał pobieżnej weryfikacji danych personalnych i teraz już z czystym sumieniem doręczył przesyłkę rzeczywistemu adresatowi ( nieświadomy gigantycznej pomyłki). -Dzięki stary! - Józio wyraził swą wdzięczność i jak oparzony pognał do sąsiedniego mieszkania, aby czym prędzej zapoznać się z treścią przesyłki...
Tomasz zerwał sie z miejsca -Drogie panie, musimy z Kamilą uciekać. Same rozumiecie, jest potwornie późno. Mam nadzieję, do szybkiego zobaczenia. Było mi bardzo miło. -Nam jeszcze bardziej! - powidziała entuzjastycznie Alina i odprowadziła niespodziewanych gości do drzwi. -Do jutra! - krzyknela jeszcze do oddalającej się Kamili. Następnie rozłozyła się wygodnie na sofie -Słyszałaś go? Ma nadzieję szybko nas zobaczyć, ahhhh.... -rozpromieniona Alina spojrzała na Wigę. -Kobieto, co z tobą? Przypominasz coś w rodzaju skamienialości -stwierdziła zaniepokojona.
Wiga stała nieruchomo, z nieodgadnionym wyrazem twarzy -Alina! Gdzie koperta...? - wycharczała grobowym głosem....

Józio czmychnął Celinie, która bez reszty oddała się rozlicznym czynnością gastronomicznym, pragnąc uraczyć swego gościa wykwyntnymi specjałami.
Owy gość uwalił się na starannie posłane dla niego łoże, niczym jastrząb rozszarpał doręczoną mu kopertę i rozpoczął proces odczytywania treści listu:
''Ukochany! Jesteś taki nieczuły na me westchnienia, a przed oczyma mymi niezmiennie twa jasna postać. Me gorące, niewieście serce całe płonie. Dusza ma krwawi, och! Chcę miziać twój mięciutki brzuszek, o twój mięsisty, krogulczy nosek się ocierać, chłonąć twoj zapach...Och, mój ty ogierku...''
Józio cały się zaognił i nie był w stanie doczytać do końca, gdyż przedwcześnie zerknał na podpis nadawcy: ''Twa niegrzeczna gepardzica Celina Nowak''....
-O w morde! Stara na mnie leci...! -jęknął z głupkowatym wyrazem twarzy, kompletnie nieświadomy, że pierwotnym adresatem tegoż pełnego ekspresji wyznania miłosnego, był niejaki marynarz, czyli nieszczęśliwie utracona miłość Celiny (notabene fizycznie niepokojąco do Józia podobny). Jednakże kierowana pruderią Nowakowa, nigdy nie odwazyła się listu wysłać. Uznała bowiem, że zbyt sugestywnie wyraża w nim swe (jakże głębokie!) wewnętrzne przezycia...
Tak więc przez lata skrywała ów list przed światem....aż do dziś.....

Ostatnio edytowany przez ALINA (2008-02-04 11:18:18)

Qumcia została brutalnie wybudzona z twardego snu, a zawdzięczała to produkcjom akustycznym nieprzyzwoicie głośnych koleżanek. Wiga i Alina, tuż po wyjściu pani Hani, dziko zerwały się z łóżek i przystąpiły do szalonej rewizji mieszkania, w celu odszukania zaginionej w tajemniczych okolicznościach koperty.
Qumcia, ciężko doświadczona wlanym w siebie wczoraj płynem, trzymała się za napęczniałą głowę i subtelnie prosiła o ciszę -Natychmiast zamknąć paszcze! - Wiga spojrzała w jej kierunku i....doznała niespodziewanego olśnienia!  -Matko jedyna! Przypomniałam sobie! Przeciez Tomasz mówił wczoraj, że znalazł jakąs kopertę, przy poległej na wycieraczce Qumci, a następnie wręczył ją Józiowi. Czyżby.... - mówiła złamanym głosem, spoglądając wymownie na Aline, a następnie obie posłały karcące spojrzenie Qumci, która to ponownie wkroczyła w fazę snu.
Osłabiona Alina osunęła się na łoże -O matko! Byłysmy tak podekscytowane jego wizytą, że zatraciłyśmy zdolność kojarzenia faktów! Qumcia buchnęła mi kopertę, to oczywiste. Jednak mniej oczywiste jest to, dlaczego została wczesniej przechwycona przez Miecugowa, skoro należała do Tomka...
Wiga poszerzyła zakres watpliwości -A precyzyjniej do jakiegoś facia z Brazylii, o którym Tomasz opowiadał. Przesyłka nie wiedzieć czemu została przechwycona przez Miecugowa, ale złozona na jego ręce przez Przybylika...No i cała ta akcja z kamuflażem...hmm...  -Alina zmarszczyła brwi -Istny obłed! ....


Krystyna pragnąc załatwić wszystkie pilne sprawy, przed umówionym z dziewczynami spotkaniem, zmierzała szybkim krokiem w strone centrum. Przechodziła właśnie przez park, kiedy to została wprawiona w stan osłupienia...
Jej oczom objawił się zgięty wpół Miecugow, nosem niemal tarł o ziemię, w jednej rece trzymał gigantyczną latarkę, w drugiej zaś, coś na kształt lupy. Przy pomocy owego specjalistycznego sprzetu, zaciekle penetrował każdy metr kwadratowy podłoża...
-Cholera! Chyba mamy to czego szuka... -stękneła zażenowana Krystyna, przepełniona szczerym współczuciem.
Po chwili jej sokole oko wypatrzyło Przybylika, nadciągającego z tej samej co wczoraj strony. Paradoksalnie rozpoznała go po charakterystycznym kamuflażu. Jego głowę okrywał ten sam, czarny kapelusz, wystepujący w zestawieniu z tym samym, czarnym płaszczem. Natomiast całkiem nowy detal, stanowiły okulary typu ''matrix''...
Przybylik podszedł do Miecugowa i dystretnie trącił go w plecy...
Krystynie automatycznie uaktywinił się zmysł śledczy, przyczajona za drzewem, sięgneła do torebki po sprzet operacyjny, po czym uruchomiła swój dyktafon....
Miecugow zauważywszy, kto się przed nim pojawił, doznał drgawek...  - Twoja osoba cała wibruje -stwierdził zaniepokojony Przybylik. Miecugow nie wytrzymał ciśnienia, musiał z siebie wszystko wyrzucić - Grande vergonia! Grande destabilizocjone! Grande duppa! -wykrzyczał z ewidentnie obcojęzycznym akcentem. Przybylik znał go na tyle dobrze, aby wiedzieć, że te hiszpańskojęzyczne wstawki, zwiastują poteżną emocjonalną destabilizację.
-Egzotyka twej struktury składniowej, zakłóciła komunikat, uniemozliwiając mi jego dekodowanie. W związku z powyzszym upraszam twój akt mowy, o nadanie czytelniejszego komunikatu - orzekł skołowany Przybylik.
Miecugow zdobył się na szczerość  - W trybie pilnym uruchamiam kanał komunikacyjny, jednakowoż podjąłem nagłą decyzję, o ograniczeniu mego zasobu leksykalnego do minimum. Przechodzac do meritum, mój akt mowy pragnie ci przekazać tąż nieszczęśliwą wieść, iż moja osoba zawieruszyła kopertę...
Przybilikowi z nerwów zaczęły drgać nozdrza -Co żeś uczynił pomiocie?! Sabotujesz naszą tajną akcję! Śmiem obarczyć winą twe niewykształcone zwoje! - furczał Przybylik, mając w głosie stal. Dyrektor zachowywał kamienne oblicze
-Dlaczegóż mi złorzeczysz? Powstrzymaj rezonans nosowy oraz erupcje eksplozywne. Nabieram podejrzeń, iż nosisz znamiona półgłówka... Czyż nie widzisz, iż przedsięwziąłem obligatoryjne kroki do skorygowania mych błędów...?
- Drogi Grzegorzu, nabieram podejrzeń graniczących z pewnoscią, iż w głowie ci nie styka. Zachachmęcając tąż kopertę, naraziłes nas na sankcje prawne, albowiem była wypełnona tymiż kosztowościami, a my ją nielegalnie przechwyciliśmy! -krzyczał Przybylik - Zawiąż więzadła głosowe! Winniśmy udac się w ustronne miejsce, niźli wytwarzac falę dźwiękową. Pragnę wystosowac zaproszenie do mego pojazdu.
Rozdygotany Przybylik, przystał na propozycję. Nabzdyczeni panowie udali się na utajnioną narade do samochodu dyrektora, uniemozliwiając tym samym Krystynie dalsze nagrywanie. Wyłaczyła dyktafon i ze świezo pozyskanym materiałem, zaaferowana ruszyła przed siebie.....

Ostatnio edytowany przez ALINA (2008-02-06 18:40:22)

Wow będę musiała się kiedyś dopisac, bo chcę byc bardziej aktywną współautorką, ale narazie muszę nadrobic zaleglości w czytaniu ;-)

Dawaj  ten list, eeee...tę kopertę! - Wiga rozgorączkowana nie bawiła się w eleganckie zwroty. Józio zaczął obmacywać wszystkie kieszenie, wreszcie wyszarpnął ją z tylnej kieszonki spodni, niesamowicie pomiętą, zważywszy, że była ona  formatu A 4... Wiga rozdarła ją niecierpliwie i wydobyła ów nieszczęsny list miłosny, który Celina napisała pod wpływem chwili, będąc już porzuconą. Dlatego też nigdy nie zdecydowała się go wysłać, zachowując na całe życie obraz prawie mitycznego kochanka, jako swoją jedyną, wielką  miłość...
Wiga odczytała zgromadzonym jego osobliwą treść i potoczyła błędnym wzrokiem wokół...- To tę przesyłkę przywiózł Tomek z Brazylii? - osłupienie jej sięgnęło szczytu. - A gdzie tu stoi Józef Chudy? - tym razem Krystyna wnikliwie obejrzała porwaną kopertę... Qumcia, której uwaga już definitywnie została odwrócona od własnego nieszczęścia , przejęła list w swoje ręce. - Czekajcie, tu jest data, trochę zatarta, ale może da się rozszyfrować. Wytężając wzrok, z trudem odczytała - 2 sierpień 1963 rok.  -Matko kochana, toż to prawdziwie muzealny eksponat - Alina tym razem zaatakowała Józia. - Czy ty znałeś Celinę już  w ubiegłym wieku?...      Józio potwornie zdezorientowany, próbował pozbierać myśli - No skąd, poznałem ją wczoraj....  - drapał się zaaferowany  w  mięsisty podbródek. - Zupełnie nie rozumiem, czemu Zygmunt przysłał mi ten list i to jeszcze przez posłańca....
- Tu przecież nie ma twojego adresu, a Tomasz wyraźnie wymienił ciebie jako adresata,  to znaczy , że jest jeszcze jakiś inny list - Wiga myślała intensywnie- Lepiej skupmy się na tym, gdzie jest prawdziwa przesyłka i co zawierała.  Alina, przyjrzyj się tej kopercie i  powiedz czym się różni od tej, którą miałaś w ręku?- Wiga podetknęła jej pod nos wyznanie miłosne Celiny.  Alina zważyła ją w dłoni - Z pewnością była cięższa, poza tym ta koperta tylko kolorem przypomina tamtą, ponieważ miała ona charakterystyczną czerwona obwódkę.  Na tej nie ma żadnego adresu. - To gdzie jest ta właściwa? Ta, którą Tomasz znalazł  przy Qumci , uznał, że to jego zguba, a następnie włożył do kieszeni.  Jakim cudem dał Józiowi całkiem inną? I  skąd on wytrzasnął te wypociny Pani Celiny? Chyba nie macie już wątpliwości, że zaszła jakaś kosmiczna pomyłka?- Wiga odtwarzała chronologię wydarzeń i snuła dalsze rozważania , stawiając kolejne pytania.  Na koniec pomyślała, że nie obejdzie się bez wtajemniczenia Józia w zawiłości wszystkich wydarzeń, bowiem zauważyła, że prawie wszystkie te niesamowite historie jakoś dziwnie splatają się z losem Chudego i jego przeszłością...
Pani Hania objuczona zakupami, próbowała otworzyć drzwi do domu...

Ostatnio edytowany przez Wiga (2008-04-04 21:21:24)

Noga! Zostaw nogę! Auuuu! - Wiga wydała z siebie dziki wrzask. To żądanie skierowane było prawdopodobnie do Aliny, która  całą swą mocą próbowała wyrwać jej nogę, ratując koleżankę z opresji... Szczęściem ciężka donica tylko osunęła się po jej głowie, chociaż skutki tego wypadku były zgoła opłakane i to dosłownie... Poprzedniego dnia pani Hania, czekając na Alinę, podlała wysuszone podczas swojej nieobecności kwiatki i nie żałowała wody. Wypełniona po brzegi wodą, duża podstawka, przykryła głowę Wigi, wylewając się na jej włosy i twarz... Wyglądała jak "zmokła kura"i było to jak najbardziej trafne określenie w tej sytuacji...- Sama wstanę, sama! - Wiga studziła zapędy dziewczyn, które bardziej przeszkadzały jej w pozbieraniu się z podłogi, niż pomagały...Gramoliła się nieporadnie, podpierając  rękami, które ślizgały się po mokrej ziemi, pochodzącej z rozbitej donicy, a rozpacianej wokół miejsca , gdzie upadła...
Qumcia tym czasem, nie marnując ani chwili, próbowała w przedpokoju obuć nogi w swoje piękne buty na wysokiej szpilce, ale czy to z powodu osłabienia, czy też olbrzymich emocji, przy schylaniu podparła się na rękach, ratując się w ten sposób przed upadkiem...Zrobiła tak zwany "koci grzbiet", wdzięcznie wypinając tylną część ponętnego ciała.... Józio, cały czas czując się w obowiązku udzielania jej pomocy, ruszył za nią i, jak mu się wydawało , w ostatniej chwili złapał ją swymi olbrzymimi łapskami za krągłe pośladki , podtrzymując ją przed upadkiem.... Wtem otworzyły się drzwi wejściowe i w progu stanęła pani Celina, która zaniepokojona długą nieobecnością Chudego, porzuciła gotowanie wykwintnego obiadu dla swego niespodziewanego lokatora i postanowiła sprawdzić, co się z nim dzieje... Na widok tej sceny, zazdrość, jak wcześniej strzała amora, trafiła ją prosto w serce...Ryknęła jak ranna niedźwiedzica, zdjęła z nogi filcowego kapcia na twardym, rzemiennym spodzie i zaczęła wymierzać nim siarczyste razy, najpierw trafiając Józia, który nie zdążył cofnąć rąk, a potem Qumcię, ciągle jeszcze pozostającą w wymarzonej do takiej kary pozie...
Pani Hania, a za nią Alina , Krystyna i na końcu ubrudzona w błocie Wiga, która  roztarła je sobie po całej szyi i twarzy brudnymi rękami, próbując obetrzeć strużki wody, pobiegły do przedpokoju, skąd dobywały się wrzaski Celiny , pisk Qumci i błagalne prośby Józia... Pani Hania na widok jaki zastały, pobladła gwałtownie i oparła się o ścianę, ratując się przed omdleniem i upadkiem... Dziewczyny rzuciły się na pomoc Qumci, odpychając nieporadnego Józia, którego urok osobisty tym razem nie podziałał na Celinę, tłukącą Qumcię kapciem, jak w jakimś amoku...Józio, prawie staranowany, poleciał prosto na drzwi wyjściowe, które otwarły się na oścież, odsłaniając jeszcze bardziej niesamowity widok....Po drugiej stronie stał bowiem pan Tomasz, a u jego boku rozpromieniona, rozszczebiotana i roześmiana Kamilencja...

Ostatnio edytowany przez Wiga (2008-04-04 21:25:17)

Wiga w pierwszym momencie zbaraniała -" To lisica chytra" -pierwsza myśl, która ją dopadła.- " Musiała jakoś zakosić te "szkiełka" z powrotem Alinie, czyli na bank udawała, że śpi. Czemu ona to robi? Przecież tak naprawdę żadna z nas jej nie zawiodła, działamy zawsze wspólnie, a ona nam nie ufa". Postanowiła jednak ratować sytuację, nie zważając na zachowanie  Qumci, bo miała do niej wyjątkową słabość i wszystkie jej szalone sprawki kładła na karb lekkiej histerii i trochę zbyt wybujałego temperamentu, które to cechy często doprowadzały ją do niekontrolowanych zachowań. Musiała zatem natychmiast zadziałać bo sprawy wymknęły się spod kontroli... Schyliła się i pozbierała diamenty błyskawicznie, szczerząc zęby w wymuszonym uśmiechu - Szkoda byłoby tak pięknego naszyjnika z Jablonexu , który Qumcia dostała od nas na urodziny, a wczoraj go rozerwała. Przecież można go jeszcze naprawić ...
Pani Hania uznała, że Tomasz z Kamilencją spadli jej wprost z nieba, bo sytuacja sprzed chwili, kiedy to w jej mieszkaniu doszło do tak haniebnego czynu - lania spuszczonego Qumci przez rozsierdzoną Nowakową, o mały włos nie przyprawiła jej o atak serca. Teraz mogła już to jakoś zażegnać i nie zważając na to, że Kamilecja z Qumcią wciąż patrzą na siebie wilkiem, powiedziała - O, miły pan redaktor ze swoją asystentką ! Prosimy do środka na poranną kawę - to mówiąc złapała siatki, które wcześniej zostawiła w przedpokoju i otworzyła drzwi do salonu... Tomasz chętnie przyjął zaproszenie i już po chwili wszyscy siedzieli przy dużym stole, delektując się świeżo zaparzoną kawą....Nowakowa patrzyła spode łba na Qumcię, posyłając jej pełne jadu spojrzenia... Qumcia natomiast, mając przed sobą Kamilencję, zupełnie je ignorowała, bowiem jej uwaga skupiona była tylko na  wyimaginowanych, miłosnych gestach  i spojrzeniach między Tomaszem a Kamilą...Zupełnie już odpuściła Celinie jej atak na siebie, bo uznała to za szaleństwo i jakąś niezrozumiałą pomyłkę starszej pani...Zauważyła już wcześniej, ze patrzy w Józia, jak w obraz i nie miała zamiaru zagłębiać się w charakter tych uczuć, zwłaszcza, że oto przed nią siedział obiekt jej gorących uczuć, Tomasz, który jako pierwszy przerwał milczenie. - Cieszę się, że zastałem  wszystkich państwa, którzy tu wczoraj byli, zwłaszcza, że  nie będzie mnie kilka dni w kraju. Opowiadałem wam o przesyłce, którą zgubiłem, tutaj znalazłem i tutaj też odnalazł się jej adresat - Tomek upił łyk kawy i ciągnął dalej - Pan Zygmunt, który prosił mnie o jej doręczenie, sprawił na mnie dobre wrażenie. Mówił, że bardzo mu zależy, abym dostarczył ją Panu Chudemu, a on miał przekazać ją zgodnie z instrukcjami jeszcze innej osobie. Nie wiem dlaczego tak okrężną drogą przesyłka ta miała dotrzeć do właściwego adresata, a właściwie adresatki, bo mówił, że to kobieta... Jednak on stwierdził, że pan Chudy jest odpowiednią osobą, cieszącą się jego pełnym zaufaniem i z pewnością wywiąże się z powierzonego mu zadania ...   Pani Celina słuchając tych słów, pęczniała z dumy i pomyślała, że jej uczucia zostały prawidłowo ulokowane , dlatego rzuciła mu jeszcze bardziej płomienne spojrzenie....Józio odwzajemnił je równie gorące, dziwiąc się samemu sobie, bo jeszcze dwie godziny wcześniej nie był niczego pewien, ale zaimponowała mu Celina, walcząc o niego jak lwica ....  Co prawda spuściła Qumci porządne lanie, ale  już nawet Józio tracił cierpliwość, bo raziła go jej ignorancja i to, że za nic miała jego przyjaźń i oddanie...   
       - Mówię to państwu dlatego -kontynuował swoją wypowiedź Tomasz - bo wczoraj raczej pokpiłem sprawę. Nie dość, że powinienem oddać ten list już dwa miesiące wcześniej, czyli po moim powrocie z Brazylii, to kiedy go wreszcie odnalazłem, teraz nie jestem pewien, czy oddałem ten właściwy, bo koperta tylko rozmiarem pasowała do oryginału.... Analizując bowiem przed snem wczorajszy dzień, uświadomiłem sobie, że znajdując go przy pani Qumci, uznałem go prawidłowo za właściwy, bo był ten adres do pana Chudego, koperta miała obwódkę i było to zgodne z tym co zapamiętałem jeszcze w Brazylii, chociaż trochę czasu  od tej pory upłynęło. Jednak Kamila, podobnie jak ja pamiętała, że list, który dałem panu Józiowi, nie zawierał tych danych, to była zwyczajna, szara koperta...Ten dzisiejszy , niedoszły zamach na mnie, zagadka z listem, panie, które dziwnym trafem pojawiają się zawsze wokół tych wydarzeń, skłania mnie do podejrzeń, że historie te mają ze sobą ewidentny związek i nie jest to tylko zwykły przypadek...
Po tych słowach Tomasza zapadła głucha cisza....Dziewczyny wymieniały między sobą gorączkowe spojrzenia, bo nie wiedziały, czy zdradzić zgromadzonym wszystko, co się wokół tej sprawy działo, a nie miały możliwości, aby teraz omówić to między sobą... Pani Hania, korzystając z krótkiej  przerwy, dolewała świeżej kawy z dzbanka, obchodząc gości naokoło... Tomasz sięgnął do wewnętrznej kieszeni skórzanej marynarki i wyjął jakieś zdjęcie - To moja fotografia z Brazylii, jestem tu z panem Zygmuntem, w jego ogrodzie - podsunął je najpierw Józiowi, który popatrzył bez urazy, bo złość do dawnego partnera już dawno  mu minęła ( zresztą nigdy nie leżała w jego naturze)  i podał je dalej mówiąc - Nic się Zygmunt nie zmienił, przystojny jak zwykle... Pani Hania właśnie dolewała mu kawy i z ciekawością wzięła zdjęcie do ręki...Spojrzała na fotografię, dzbanek wyleciał jej z rąk i roztrzaskał się o podłogę, a resztki kawy  rozpryskały się na nogach Józia, usta pobielały i zanim osunęła się zemdlona, zdążyła  wyszeptać - Ja chyba śnię , Zygmunt...  Alina krzyknęła przeraźliwie i rzuciła się ratować mamę....

Ostatnio edytowany przez Wiga (2008-06-02 18:28:01)